$$$

غمِ بی تَرَحُم

 

ای غم چرا زدی تو ، آتش به عمقِ جانم؟

دردی کشیده ام من ، تا مغزِ استخوانم

من آه سرد کشیدم ، تو آمدی سراغم

با ما چها تو کردی ؟، هرگز من این ندانم

آنگاه که لانه کردی ، در قلبِ عاشقِ من

فریاد زدم ز بهرِ ، آن دردِ بیکرانم

کردم صبوری ای غم ، با حالِ زارم هر دم

تو سالها کشیدی ، خط نشان بجانم

دارم حکایتی از ،دردِ درونِ این دل

رازی نهفته دارم ، افسوس که بی زبانم

صد بار پیشه کردم ، تحمل و صبوری

تا که بگویم از این ، دردِ دلِ نهانم

رها شدی تو از دهر ، چون آمدی سراغم

کردی مرا تو با آن ، تیرت همه نشانم

چون که نشست تیرت ، بر آن تازه نهالم

بردی به غارتِ خود ، آن موسمِ جوانم

ویران نمودی ای غم ، این دلِ عاشقم را

نشاطم را گرفتی ، بردی تاب و توانم

تو آفتی ز دهری ، من سنگِ آسیابم

تو غمِ بی تَرَحُم ، مَنَم  جمشیدیانم   .

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان