نوایِ عشق

یک  شبی  این  دل  هوای  عشق کرد

در  سکوت   شب   صدای  عشق  کرد

تا    که    بیتابی    درونش   رخنه  کرد

جستجو ها   در   سرای    عشق  کرد

عمق  این دل  پر   ز  درد   و  ناله  شد

شِکوهِ   از   دردش  برای   عشق  کرد

در   سرش   نجوایی    از  عشاق  بود

لحن   و    آواز   با   نوای   عشق  کرد

کاش  می شد  تا   ابد از خود گذشت

جانفشانی ها   به پای    عشق   کرد

تا  به  کی  در  این   سراب  عاشقی؟

عشق بازی   در   لوای   عشق    کرد

این   دلِ   جمشیدیانِ  عاشق   است

که  وجودش   را   ،  فدای  عشق کرد    .

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )