زندانِ عشق

خَو  پِلا  زَیدهِ  سَرُم   جا   نیگروم  سیت

نَتَرُم     دل     بکنوم    وهِ     تیَّلو    ریت

هَمَش  هی  پَلات  اِیان   وهِ  مِن  خیالُم

چه  کونوم  که  پیروم  کِردِه   غَمِ  دیریت

بُرگَلِت تَش وَند وهِ جونوم هی ایسوسوم

طاقَتِن    وِم    گِرِدی   وا    ای   جُداییت

سَر    وهِ    کوه    نهادُمو    آواریوم    مو

دیوونم    کِردهِ    هَمو    لَو برگِه    بیدیت

شَو وُ  روز  مِن  فِر گِتُم   سیت  بیقراروم

اَر  نبینومِت  ،  مو   هرگز   نیخوروم  قیت

هَمقو  هی  تاووم  نَده  ویرت   وا بام  بو

نظری    بُکون     وهِ   عشقِ    مالِمیریت

وَندیمه   مِن   زِندونو   کِردیم   وهِ   زنجیر

مِن  تَلَت  وَندیم   وُ  بُردیم  وهِ    اَسیریت

 

اردیبهشت ماه 1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )