کوگِ کو ه دنا وو شیر زرد کوه

چه دنیای قشنگی ! دنیای بیقرارون

زی تر بیو ای دودَر تا ریم وه کوه قارون

دَسِت بنه مِن دِسُم ای سَول کهگلویه

تا که بریم وری کوه مِن موسمِ بهارون

نَهل دی مندیر بِمَهنُم سی دیدنِ گُل ریت

هَمَش مو بیقراروم مندیر وه زیر بارون

ای بارون بهاری  نم نم تو وا بواری

تا که برُم وا با گُل مِن دل کوهسارون

ایخوام سی خاطر ریش قارچ و کلوس بچینُم

تا مِن ویرش بِمَهنه هَمَش وه یادگارون

کاری بکن خدایا تا برسُم وه عشقُم

که آرمونُم ووراهه وه عهد و  روزگارون

ای کوگِ کوه دنایی مو شیر زرد کوهم

بیو بریم وا با یک  وه بالِ چَشمه سارون

 

فروردین ماه  1394 --- داوود جمشیدیان ( سِتین )