گل هم تبار مو

 

 

هر دم  وِ فـــِـــــرگِتُم مو ای گُل  هم تبارُم

نهلی مندیر بِمَهنُم مو هیچ  طاقـــــت ندارُم

هی یای مِنِه  خیالُم  تَش  ایونی وِ جونـــُـم

نونی که مو چندی سیت بیتا و وو بی قرارُم؟

هرفی اِیام وِ دینت چی  مَه  هی ایگـــروسی

بلات کنُم واگـــــــــــردُ م نیای و شووِ  تارُم

پَه تا وِ کی دی واهی مِنِه غـُــوارِِ عشقِت؟

هَمَش هی  وا  بگردُم و هی  دَووم  بیـــــارُم

کاشکی خزونِ عشقِت بِرِ وِ  مِن خیــــــالُم

بیای وِ مِن  دلم دی تو ای  گُلِ بهــــــــارُم

ایخوام که سی دلِ تو، هر چی گـُـلِ قشنگه

بریزُم و سرت وو وِ ری پُهــــــات  بِوارُم

 

دی ماه 1393 – داوود جمشیدیان