قصۀ زندگیِ من

 

 

 

 

زندگـــــیِ من بجـز سختی نبود

 

قصه ای جز فقــر و بدبختی نبود

 

روزها با فکـــــر خود می ساختم

 

شب که می شد بر تنم رختی نبود

 

آهِ ســـــــردی می کشیدم از دلـم

 

چاره ای جز صبر و سر سختی نبود

 

موقع خوابم که می شد در سکوت

 

فـــــــرصتی و فکــری و وقتی نبود

 

نا امید از آرزوهـــــــــا می شـــدم

 

گریه هـــــایم وقت و بی وقتی نبود

 

می بــُـریدم دِل ز هـــــــر وابستـگی

 

شــــوقِ حـــق بود و ولی سختی نبود

 

اردیبهشت ماه 1393 – داوود جمشیدیان