تارکِ عشق

سازِ جدایی

   دلبرا !   امشب  چرا   نامهربانی  می کنی  ؟

   می گریزی از من و  ،  با غم  تبانی می کنی

   میشَوی دور از من و  ، سازِ جدایی می زنی

   میبری هوش از سر و ، ما را روانی می کنی

 

                                              شاعر معاصر :  داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                                     خرداد ماه 1399

شبِ بیقراریِ من

    شبی   بیتابِ   دیدار   تو  گشتم

   طبیبا   !  سخت  بیمار  تو گشتم

   به خوابِ زُلف مشکینَت که رفتم

   نخوابیدم  ،  که  بیدار  تو  گشتم

 

                             شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                      اسفند ماه 1392

گُلِ ناز

   رُخَت  رنگِ  گُلِ نازِ بهاریست

   نگاهت پُر زِ شور و بیقرایست

   سکوتت  معنیِ   بسیار   دارد

   تجلیگاهِ  عشقِ  ماندگاریست

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                                            اسفند ماه 1392

رُخسارِظفرمندان

  غزلی در وَصفِ رزمندگانِ دلیرِ اسلام در دورانِ دفاعِ مُقدس :

  

 

   رُخسارِ ظفر مندان ، نوری چو قمر دارد

   رازِ دلِ محبوبان ، صد رمزِ دگر دارد

   آن کس که شده عاشق ، از بهرِ خدایِ خود

   تا خِطه ی حق جویان ، گلبانگِ سفر دارد

   از بانگِ خداجویَش ، وز شُعله ی شب جویَش

   دایم دلِ هر دشمن ، در ترس و خطر دارد

   هرکس که به راه حق ، بر خصمِ زبوُن تازد

   بر عرشِ خداوندی ، پیوسته نظر دارد

   شوقی که برون افکند ، امواجِ خروُشان را

   تا ساحلِ پیروزی ، صد شور بسر دارد

   آندم که بیندیشد ، در عالمِ عرفانی

   از رمزِ شهادت او ، حَقا که خبر دارد

   توصیف کن ای داوود ، در وصفِ ظفرمندان

   دریاب که دیوانت ، صد نُکته زِ بَر دارد .

 

                                        شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                   اسفند ماه 1366 - منطقه ی عملیاتی جزیره ی مجنون

خوانِ دل

   آمدی  تا  مونس و  جانم  شَوی

   مرهَمی  بر  زخمِ  پنهانم  شَوی

   خوانِ دل بَهرت گشودم تا دَمی

   در سرایِ عشق  ، مهمانم شَوی

 

                                   شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

وِصال از انتظار

   دلی دارم  که  دایم  بیقرار  است

   گهی فکرِمن و ، گه فکر یار است

   ربوده خواب را   از هر دو چشمم

   قرارِ   آن  ، وِصال از  انتظار  است

 

                          شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین