گنجه ی بیقراری

   دلم  گنجه ی بیقراری شده

       در آمالِ  صُبحِ  بهاری  شده

           عَجین گشته با ناله و آه و غم

                 همه کارِ آن گریه زاری شده

 

                                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

فِقدان

   بُگذار مرا  ، که  با  غمم  سر بکنم

       بر حالِ د لم  ، چاره ی دیگر بکنم

           رفتی و دوچشمِ من پُر از اشک شده

                 فِقدانِ  تو را    ،  چگونه  باور  بکنم ؟

 

                                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

  

عِطرِ تو

   برگرد و  بیا  ،  که دل  غَمین است هنوز

        عِطرِ  تو  فِتاده  بر   جَبین   است   هنوز

             از فصل  حَذَر کُن و  ،  بیا ، سویِ من آی

                 که این آفت ِ عشق  در کمین است هنوز

 

                                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

SAYE

 

 شاهکاری دیگر در شعر و ادبیاتِ زاگرُس نشینان  :

 

       نِسَه (سایه)

 

   وِی زِه رَه وُ رِسیده خزونُم

   تیرِغم زَی وِدَر کِه نِشوُنُم

   چی نِسَه اِی نِشوُن وَس وِه دِینُم

   چه زِه اِی دل اِخوا ، مو نَدوُنُم

   تَنگ اُوِیدِه دِلُم ، آسِماری !

   داغ و دَردِ دِلُم وا دِرارِی

   خوام بِگُم مو زِه اِی حالِ زارُم

   هَی ایتَرسُم که طاقت نَیاری

   تَش نَها روزگار وِه اِی لاشُم

   عُمریه  عاشقِ او تِیاشُم

   اَر زِه تَی مو بِره وُ گُروُسه

   هر کُجه که بِرِه مَم وا باشُم

   مُردُمِه مو دِییه نا نَِدارُم

   وِل  و وَیلوُن مِن اِی شَوُوِه تارُم

   اِسپی اُوِی همه مِی و رِیشُم

   تِی وِه رَهتُم بِیَو  وا دِیارُم  .

 

                            داوود جمشیدیان ، مُتِخَلّص به ( سِتین )

                               آذرماه 1398

آتشین لبها

   لبانم  بوسه  میخواهد  ،   ز رویِ  آتشین  لب ها

   بِنِه  لب   بر  لبانم  تا ، گریزم من  از  این  تب ها

   همه  شب     تا  سحر     ،     بیتاب  و    غمگینم

   رها کن این دلِ ما را ، از این غمگینترین شب ها

 

                                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

 

بندِ عشق

   برفتی و  دلِ  ما  را  شکستی

       دَمی بر این دلِ ما دل نبستی

           به بندِعشقِ پاکم چون فِتادی

               زدی  زنجیرِ بندم را  گُسستی

 

                                             داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                        آذر ماه 1398

آفتِ عشق

   برعُمقِ دلم ، غَمَت عیان است هنوز

   غم ، آفتِ عشقِ عاشقان است هنوز

   گرچه همه مویِ من سفید است چو برف

    اما  ،  دل نازُکم  ،  جوان است  هنوز

 

                                           شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                              آذرماه 1398

قلبِ تاریخ

   شهیدان جامِ حق را سر کشیدند

   بسویِ  عرشِ  خالق   پر  کشیدند

   بشد حَک  نامشان  بر قلبِ  تاریخ

    نمادِ   عشق    بر   دفتر  کشیدند

 

                                         شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

                                           آذرماه 1398

غزلی برای تو