سردارِ عشق

   در مَسجدِ عشق ، عابدان را نکُشید

   سردارِ  بزرگِ   عاشقان  را   نکُشید

   مَستَند همه زِ کامی از جُرعه ی مَی

   روکرده  به قِبله زاهدان را   نکُشید

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

دفترِ عشق

   با خنده ی تو ، دلم بهاری شده بود

   گویی که  طنینِ  بیقراری  شده بود

   رفتی ز بَرَم شبی و  یادت  ای کاش

   در دفترِ عشق ، ماندگاری شده بود

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

تاراجِ

    زبان گشا ، به من بگو  ، شبانه با که بوده ای؟

    که تا سحر تَبِ غمت ،به رویِ من گشوده ای

    مرا   رها   کن و  برو   ،   که  تا  دِگر  نبینَمت

    تو آن جفا نموده ای  ، که  دل  ز ما ربوده ای

 

                                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

  

دلِ آشفته ی من

   آشُفته  دلم   ،  بهانه   دارد

   صدشِکوه از این زمانه دارد

   مجنون شده از فِراقِ رویَت

   درد و   غم ِ  بیکرانه   دارد

 

                               شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

توصیف

   وَصفِ تو را  نمودم  ،  در بیتی  از  قصیده

   در آن قصیده ای که ، مِثلش کسی ندیده

   تابِ رُخ و دوچَشمت، از سر رُبوده هوشم

   خمیه زدی  به خوابم  ،   با قامتی کشیده

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

لافتیِ ذوالفقاری

   علی    ای   لافِتیِ    ذوالفقاری !

   تو آن شاهی  که همتایی نداری

   نباشد چون تو شَه در قلبِ گیتی

   تبِ خوشبوی و  عِطرِ  گُلعُذاری

 

                                    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به ستین

 

یار

   نهادم سر  به رویِ  دوش یارم

   که تا بانگم رسد بر گوش یارم

   بُوَد خوشتر از این احوالم امشب

   که  اُفتَم   در دلِ  آغوش  یارم

 

                                 شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غُبارِ تنهایی

    زود بیا ز  رَه  دگر  ،  تا برسی به داد من

     لب بِنه بر لبانِ من ،که غم رَوَد زِ یاد من

    دیرگهیست که خسته ام ، از این غُبارِ بی کسی

     بیا و در دلم بمان ، ای گُلِ رنگ شاد من

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به ستین

غروبِ غم

   شبی عاشق شدم ،  اشکم روان شد

   تبِ   دردِ    دلِ    زارم     عیان   شد

   غروبِ  غم   ز  دل   چون  بار  بربست

    اُفولِ   موسم   و   فصلِ  خزان   شد

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غریب و غربت

   درغمِ تو    سربه گریبان  شدم

   شعله ورِ  آتش و    ویران شدم

   دور شدم  از رَهِ  مأوایِ  خویش

    گُمشده در شهرِ غریبان  شدم

 

                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

در فِراقِ خورشیدِ وِلایت

   غم  به دلم   باز  فراوان  شده

   چو ریزش از ابر که باران شده

   باز  دلم   در  گذر از  لحظه ها

   عاشقِ آن  پیرِ  جماران  شده

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

شرابِ نابِ عشق

   باز دلم  کرده  هوایِ  شراب

   در عَطشم  بهرِ مَیِ نابِ ناب

   پر کُن از آن ساغرِ خود جامِ من

   تا نَبَرد چشم ِمرا  باز خواب

 

                                  شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غمِ من ، غمِ دل

   ای دل بگو که امشب  ، داغِ غمِ که داری ؟

   چون  بَحرِ  پر طلاطُم   ،   موّاج و  بیقراری

   غم لانه کرده در تو  ، آواره ای چو مجنون

   کارَت شده  گریز و  ،   اندوه و  گریه زاری

 

                                                شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین