خمیهٔ عشق

  سوخت لبم از عَطَش ، بوسهٔ نابم بده

  زود مرا  مست کن  ،  حالِ خرابم بده

  با شَررِ عشقِ خود  خمیه زدی بر دلم

  یا که بزن  تیرِ غم  ،  یا که  جوابم بده

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

 

ساقیِ عشق

  صُبح است وساقیِْ عشق! ، پُر کن تو جام مارا

  تا  که  به  دل  نِشانی   ،  دنیا  به  کام   ما  را

   بگویِ به  قاصدِ  صُبح   ،  در   بزمِ  ما   بیاید

  تا  که  بَرَد  به  معشوق   ،  اکنون  پیام  ما  را

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به سِتین

در گوشِ زمان

  سبکبالانِ  عاشق  پَر  کشیدند

  شرابِ عشق را بر سر کشیدند

  بجا ماند نامشان در دفترِعشق

  نشانِ    لالهٔ   پر  پر   کشیدند

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان مُتِخَلص به سِتین

قافیهٔ نابِ شعرِ من

    ای که آن افتاده در خواب منی

    با رُخَت هر دَم تب و تاب منی

    آمدی  در بزمِ  شعرم   تا سحر

    بهترین    قافیهٔ      ناب   منی

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عشقِ من ، معبودِمن

 

  یوسفِ   بیزار  از  ، عشقِ  زلیخایی ام

  نیست مرا شوقِ کس ، در دلِ شیدایی ام

  عاشقِ کس  نیستم  در گذر  از لحظه ها

  گرچه شود طی همه ، عمر به تنهایی ام

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

در وصفِ معبود

  تویی   آن   قبلهٔ   راز و  نیازم

  که پیوسته به شوقت  در نمازم

  به من آموختی  تا که ز وصفت

  برای   تو    غزلهایی    بسازم

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

عشقِ بی بدیلِ من

  الا   ای   خالقی  که   بیکرانی

  تو بی همتایِ  خود اندر جهانی

  نباشد جز به عشقت  در دلِ من

  که عشقِ   بی بدیلِ    عاشقانی

 

 اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در دلِ من و وحشی

  شده   بیقرارت   این   دل   ،   ز طنینِ   آشنایی

  چه خوش است سر رسد آن ، شبِ ماتمِ  جدایی

  شده دل اسیر دامت ،  چه کنم ؟ چه چاره سازم ؟

  که شکست   قامتم  را  ،  غم   و  داغِ   بیوفایی

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

معشوقِ جانیِ ما

  حال  ما  را   جز  پریشانی  نبود

  لحظه هایم  جز  به حیرانی نبود

  تا سحر در خَلوَتِ  شب هایِ من

  جز  من  و  معشوقهٔ  جانی نبود

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

آهِ دلِ عاشقم

  ای که غَمَت برده آن ، طاقت و نای مرا

  کاش  نمایان کند   ،  حال و  هوای مرا

  گوش زمان کَر شد از  ، آه  دلِ  عاشقم

  تا  که  بلرزاند  آن  ، عرشِ  خدای  مرا

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( مجنون بختیاری )

 

عاشقِ بیقرار

  شدم   عاشق  و  من  گرفتار یار

  ز شوقش بسی گشته دل  بیقرار

  منم منتظر   در   زمستانِ   سرد

  که تا سر رسد  عشقِ من با بهار

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان مُتِخلِص به سِتین

 

 

من و غم و تنهایی

  پُر کن این جامِ مرا ، چون ز عَطَش سوخت دلم

  چه  کنم   کز   شَرَرِ  عشقِ  تو   افروخت  دلم ؟

  ز   عُروجت    شده ام    همدمِ     تنهاییِ    خود

  بهرِ  تو  تا به  سحر  چشم  به  رَه   دوخت  دلم

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در جانِ منِ عاشق

  مرا   از  رویِ   بامِ  خود  پراندی

  به  زندانِ   جفایِ  خود   کشاندی

  زدی  آتش   به  جانِ   عاشقِ من

  به خاکِ  جورِ  مِشکینت  نشاندی

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

قربانیِ عشق

  شدم عاشق  ،  پریشانم  تو کردی

  بجُرمِ عشق   ،   ویرانم  تو کردی

  مرا   بُردی   به    زندانِ    جفایت

  گرفتی جان و  ،  بی جانم تو کردی

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در تَب و تابِ عشق

  دیر گاهیست  که دل  محوِ  رُخِ  یار شده

  همه شب  تا به سحر  عاشق  دلدار شده

  زتَبِ عشقِ تو  جان آمده بر لب چه کنم ؟

  که  دلم  در  عَطَش   لحظهٔ  دیدار   شده

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ساغرِ می

  ساغرِ می  را  تو پُر کُن  یکدمی

  بر لبِ  برگم  نشین  چون شبنمی

  باز کن  آغوشِ خود  بر رویِ  من

  تا  نباشد   بر  دلم    دیگر   غمی

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

ازطنینِ بی وفایی

  سوختم   در   آتشِ   تنهاییم

   بی امان در این شبِ رویاییم

   از   طنینِ   بی وفاییهای  تو

   شِکوه دارد  این دلِ  شیداییم

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

با یک نظر

  تا  که  کردم  من  بسویت  یک نظر

  سوختم    اندر   فراقَت     تا    سحر

  شعله ور شد عشقِ تو  در  جانِ من

  تا  نهادی   بر  دلم    داغ   و    شَررَ

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

غُنچه گُلِ نازِ من

  کرده پریشان دلم  ، پهنهٔ  رُخسار تو

  کاش شوم من نَمی ، بر دلِ  گلزار تو

  باغِ نگاهم تویی  ،  غُنچهْ گُلِ  نازِ من

  پس گُلِ من باش تو ، تا بشَوم خار تو

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

تارَکِ عشق

  کاش می شد از لبانت بوسه چید

  تا سحر بر گونه ات دستی کشید

  در   گُذر   از   این  غبارِ  انتظار

  عاقبت   بر  تارَکِ  عشقت  رسید

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

به فرمانِ تو

  دفترِ  نقاشی  است   ،  آبیِ  چشمانِ  تو

  چون شده این دل بسی در یَد و فرمان تو

  در  صفِ  لیلی رُخان  گشت  اسیرِ  رُخَت

  خستهْ دلِ عاشقم ، مَحو   و  پریشان   تو

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

اِلتیام

  ای دلِ  بیقرارِ  من   ،   ناله   مکن  بحال  من

  مونس و همدمم بشو    ،  تا برسد  وصال من

  تیرِ  غمِ  جفایِ  او   ،   کرده   نشانه   جانِ   ما

  مَرهمِ زخمِ من تویی  ،  دست بکِش  به بال من

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در سرابِ عشق

 خوردم میِ ناب و من خرابت شده ام

 آشفته و مستِ  عشقِ نابت   شده ام

 در دامِ عَطَش سوخت لبم تا به  سحر

 سرگشته   به  دامنِ  سرابت   شده ام

 

   اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- داوودِ جمشیدیان ( سِتین )

 

وطن : گُلواژهٔ عشق

 وطن     ای    سرزمینِ    بیکرانم

 فدایِ  تو    همه    هستی  و  جانم

 به عشقت   می تَپد  هر لحظه  قلبم

  تو  آن  گُلواژه ای    وِردِ    زبانم

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ -- داوودِ جمشیدیان مُتِخَلِص به مَجنونِ بختیاری

غمِ دلِ من

 شب  آمد  و    باز ، بیقراری  دلِ  من

 با من تو بگو  ،  غمِ که داری دل ِمن ؟

 واقف شده ام که بهرِ من  پُر ز غمی 

  تو محرم راز  و  غمگساری  دلِ  من

 

   اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

خو کرده با تنهایی

 ای کاش که در دلم ، غمِ یار نبود

 عاشق دلمْ  از  بهرِ تو  بیمار نبود

 خو کرده بُدَم با همه تنهاییِ خود

  آثارِ  غمی بر  این  دلِ  زار  نبود

 

   اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ ---سِتین

 

با بهار

 سُراغت را من از  یاران  گرفتم

 ز عَطر و  نِکهتِ   باران  گرفتم

 به  من   گفتنند   همراهِ   بهاری

 سُراغ از گُل به  گُلزاران گرفتم

 

  اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

مِن ایهَمِه دودَر

زبس مِن بَرف مو مَندیرِت نِشَسُم

 کدُم بُرید وُ  ، رِچ کِردِه  دو  دَسُم

بیَو   زیتَر   ،   اَیَر   نَیَای   ایمیروم

مِن اِی هَمه دودَر ،دل وِه تو بَسُم

 

اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ ---  داوود جمشیدیان (سِتین )

مشعوقِ من

الا ای عشقِ من ، معشوقِ جانی

پری رو         دخترِ       مازندرانی

شدی عاشق تو از بهرِ من امشب

نمی دانم که خود این را تو دانی؟

 

اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ --- سِتین

مستِ بویِ تنت

  تو رفتی و   غمت  آمد  سراغم

  فراق و دوریَت بس کرده داغم

   عَجین بود این دلم با نِکهتِ تو

   گُلِ نازم  ، چرا  رفتی  ز باغم  ؟

 

                                       شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ( سِتین )

                                                      اردیبهشت 1395

 

رنگِ رژ لبانِ تو

 نمی دانم  رُژِ  تو  از  چه رنگ  است

 که لب هایِ  تو  اینگونه  قشنگ است

 نگاهم  را  بخوان    در  بزمَت  امشب

  که دل از بهرِ  دیدارِ  تو   تنگ  است

 

   فروردین ماه ۱۳۹۵ --- سِتین