عَجین

  عمریست که با دلت عَجین گشت دلم

  بر  خاک  فتاده  با  جبین  گشت  دلم

  رفتی  و  بماند  داغِ  هجرتْ  به  تنم

  از  بهرِ  فراقِ  تو غمین   گشت  دلم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

گُلِ خالَک طلایی

  اسیرُم  کِرد  گُلِ  خالَک طلایی

  که وا عِشقِش مو کِردُم آشنایی

  بِوَندین  کَدومِه  وِه  کَدِ  لاشِش

  که  تا هرگز   نَیا   روزِ  جدایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

وِه سَره رَهت

  نِشَسُم وِه  سَرِه  رَهت  تا بیایی

  که  تا   ویرُم  بِره  روزِ  جدایی

  بیو زیتر که دل سیت کوه گِرِهدِه

  خومِه  کُشُم   اَیَر   زیتَر   نَیایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

اِخوام بِرُم سی بازُفت

  اِخوام وِه عشقِ گُل  بِرُم سی بازُفت

  که تا  آساره مون  وایَک  گِره جُفت

  اسیرُم   کِردِه   او   خالک  طلاییش

  که چی اَفتو ایگوی  وَندِش سَرِ نُفت

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غمیگن ترین شبِ من

  ای دل بگو که امشب  ،  داغِ غمِ  که داری؟

  از بهرِ دوریِ کیست ، که اینگونه بیقراری؟

  با  غم  نما  مُدارا   ،  در  این  غبار  با  من

  طی میشود  در این  شب  ،  ایامِ غمگساری

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

از تابِ رُخت

  دردیست به دل که جز تو درمان نشود

  جز  تابِ  رُخت   دلم   پریشان   نشود

  شوقیست مرا  که جان  نَهم  در طَبقَت

  قربانیِ  کس  بجز تو  این  جان  نشود

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

به پهنایِ نگاهت

  دلی  دارم  به پَهنایِ  نگاهت

  به هَمتایِ خروشِ آن صدایت

  شده  عاشق  دلِ  دیوانهٔ من

  تمام  این  دلِ  عاشق  فدایت

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

باغِ ارغوان

  عاشق شدم شبی من ، در باغِ ارغوانی

  معشوقِ و ماه من شد ، معبود مهربانی

  سر  با  جَبین  نهادم  بر  آستانِ   پاکش

  تا پا نَهَد در این دل ،  آن عشقِ آسمانی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دردِ بیقراری

  شوقِ رُخِ  تو دارم  ،  ای نوگُلِ بهاری

  از حالِ عاشقِ من ،  هرگز خبر نداری

  عمری در این گذر من درانتظار وصلم

  جانم به لب رسیده  ، از دردِ  بیقراری

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

داغِ دیریت

  تیَلُم   زِه   داغِ   تو   هَی   اَرس   دراره

  آسمون جا اَور زِه خوش هی خین ایواره

  نَدونُم   چه   وا    کُنُم   زِه   داغِ  دیریت

  روزگار   بی تو  اِگوی  چی  شَووه  تاره

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

 

شَوگارِ بختِ مو

  پهَ سیچه تا وَیدَنِت شَوگار درازه ؟

  روزگارِ   لعنتی    وا  بام   نیسازه

  دِی بیو که کوه گِرِده سیت دلِ مو

  بَقلُم  سی  وَیدَنِت    همیشه  وازه

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

دوورارته

 دووارته باز زِه رَه غم وَی سراغُم

 غمِ   دیریه  عشقِت   کِرده   داغُم

 گُلِ خوش بوی مو بیدی یه عُمری

 ندونم  که   سیچه   رَهدی  زباغُم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در باغِ دلم

 برای رهبرِ عزیزمان حضرتِ امام خامنه ای :

  در  باغِ   دلم   امیرِ  بی همتایی

  معشوقِ  کبیرِ  این  دلِ   تنهایی

  گر بر دلِ من  غمی  فراوان باشد

  تسکین ودوایِ زخمِ این غمهایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

درحَسرتِ بهار

  در  حَسرتِ   موسمِ  بهار   است  دلم

  در  بند  و  اسیرِ  شامِ  تار  است  دلم

  بر هیچ دلی چو من غمی نیست به دل

  بیچاره   منم   که   بیقرار   است  دلم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

به شوقِ باران

  ای  کاش  غمم  به دل  فراوان  نشود

  در حَسرت  نَم  به شوقِ  باران  نشود

  سوزد ز  عَطَش خسته دلِ عاشقِ  من

  تا  اینکه  اسیر  چو  بیقراران   نشود

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

 

در دامنِ شب

  بیچاره دلم  ،  که بیقرار است هنوز

  درحَسرت وصلِ رویِ یاراست هنوز

  در دامنِ شب تا به سحر این دلِ من

  آوارهٔ  هر کوی  و  دیار است  هنوز

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

 

غمِ بیکرانِ من

  منم  عاشق  ،   که  از  غم  بیکرانم

  تَبِ عشق است که هر سو می کشانم

  چه   دردیست  در  دلِ   دیوانهٔ  من ؟

  که   درمانش   منِ    مجنون    ندانم

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

درمَسلخِ عشق

  جز   یادِ   تو    دل   دگر    هوایی   نکند

  با     غیرِ    تو    هیچ    آشنایی     نکند

  ای کاش که در مصاف و درمَسلخِ عشق

  مجنون دلِْ   من   ،    میلِ   جدایی   نکند

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

مولودِ غم

  فتاده  این  دلِ  عاشق   ،   به دام و  بندِ  تنهایی

  مرا با خود کِشد هردَم  ، به کامِ خود به هر جایی

  در این بن بست راهی نیست بجز سر در گریبانی

  بگیر   دامنت   آهم  ،  که   تو   مولودِ  غمهایی

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

حکایتِ عشق

  همه  شب  را   گرفتار   تو   بودم

  نخوابیدم   ،  که   بیدار   تو  بودم

  شِمردم یک به یک من لحظه ها را

  به  شوقِ   وصلِ  دیدار   تو  بودم

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

غمِ جدایی

  داغی  فتاده  بر  دل    ،    از  ماتمِ  جدایی

  ای کاش  نمی نمودم  ،  با عشقت  آشنایی

  عُمری  مرا   کشاندی  ،   تا   بیکرانهٔ  غم

  براین دلم روا نیست ، جَوری که می نمایی

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ، متخلص به سِتین

من و غمِ دل

  گفتم  به  دلم  :  چرا  غمینی  دل من ؟

  ای کاش  به خود  غمی  نبینی  دل من

  گفتا: چه سبب که غم خوری باغمِ من ؟

  گفتم :   که  تو  عشقِ  اولّینی  دل  من

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

در خوابِ آشفته

  خوش بوَد آندم که عشقت، باز بیتابم کند

  شَهد آن طعمِ لبت  ،  آشفته در خوابم کند

  خواب را گیرد دوباره باز از چشمانِ  من

  کام دل بر لب نَهَد ،  از بوسه سیرابم کند

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

فلسفهٔ خلقتِ گُلِ مُحمدی :

  یک شب  نَمی ز شَبنم  ،  بر روی غُنچه افتاد

  آن تازه غُنچه  بِشکُفت ،  با ناز  چهره بگشاد

  رنگِ قشنگِ آن گُل ، شد رویِ ماهِ احمد( ص )

  عَطرِ  مُعطرِ  آن  ،  بویِ  رُخِ  علی ( ع )  داد

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

 

عشقِ ولایت

  مرا  بر  سر  تَب و   شورِ حسینی  است

  به چشمم مهدی ام ،  نور دو عینی است

  نباشد    بر    دلم     جز   عشقِ   دیگر

  که  عشقِ   بی بدیلِ   من   خمینی  است

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

شبِ غمهای من

  بزن نی زن ،  که دل غم دارد امشب

  عذاب  و   آه  و  ماتم   دارد  امشب

  عَطَش   دارد   لبم   از   بهرِ  بوسه

  چو گُل  که شوقِ  شبنم  دارد امشب

 

   بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین )

لحظه هایی از عشق

  ای کاش رسد دَمی  که عاشق  بشوم

  عاشق تر   از  آن  گُلِ  شقایق  بشوم

   آواره   شود   دلم   به   دامانِ  غُبار

   مأنوس   به    حادثِ   دقایق   بشوم

 

  بهمن ماه ۱۳۹۵ --- داوود جمشیدیان ( سِتین  )

دخترِ پارسی

  دخترانِ پارسی ، زیباترین دخترانِ جهانند .

 

  ما را بخوان به بزمت ،ای دُختِ آریایی

  جانم به لب رسیده ،  از دستِ بی وفایی

   آخر مرا   کشاندی  ،   تا  بیکرانهٔ  غم

  ای کاش نمی نمودم  ، با عشقت آشنایی

 

                      شاعر معاصر : داوود جمشیدیان

                                بهمن ماه ۱۳۹۵