گُلِ هفت و چار

دودَرِ خیالِ مو بیو دِیاری

عاشِقِت اوویدومه خَوَر نداری

عُمریه که دِلُمهِ بردی اسیری

هردَم هی وِلُم کُنی وا بیقراری

وا تیات تَش ایوَنی وه مِنهِ جُونُم

تِیهِ کالِ عاشِقُم گُلِ بختیاری

بُرگَلِت هَمَش ایا وه مِن خیالُم

چی مَهی که ایدِرا وهِ شَووهِ تاری

لووَلِت وهِ نازُکی چی بَرگِ بیدِن

بیدی که سوز کِردهِ مِن جا وارگه پاری

پَلاتِ هَرفَی وَنی ری بالِ می نات

وه قشنگی چی گُلی وهِ سوزِماری

پَه سیچه وهِ تیلِت هی اَرس دِراری ؟

نَکُنهِ رَهدی وهِ کو  اَندَش بیاری ؟

وا اِمشو چارده شَووهِ سیت خَو نَدارُم

اَر نیای خومهِ وَنُم وهِ آسِماری

مَندیرِت مَندُم بیو گُلِ هفت و چارُم

دی بیو پَه سیچه هی دَنگ ایدِراری؟

هر گُلی که تو بخوای مو سیت ایچینُم

وه گُلِ بو سونی تا گُلِ بُهاری   .

 

                            فروردین ماه  1394 --- داوود جمشیدیان (سِتین )