تو لیلی باش ، که تا مجنون شوم من

 بیا  جانا  که  من   دنیای   دردم

بجز عشقت هَوَس بر کس نکردم

تو  آن  لیلی رُخِ  زیبایِ  من  باش

که مجنونت شوم  ،  دورت بگردم

شدی  معشوقِ تُرکِ نازِ  عشقم

که من هم تکیه برعشقِ تو کردم

منم    آن    عاشقِ     دیوانهٔ   تو

دلیرِ     خطهٔ    آن     کوهِ    زردم

نَهَم سر با جَبین بر  خاکِ   راهت

به زیر پایِ تو  چون خاکِ  و  گَردَم

به کامم  گر نگردد  دَهر  بی رحم

بگیرد    دامنش   را    آهِ   سردم

مهیا گشته ام در  مسلخِ  عشق

که من   آمادهٔ  جنگ  و    نبردم .

                        

 

مهرماه ۱۳۹۴ --- داوود جمشیدیان (سِتین)